Dinsdag, 16 april. Naar Porto. De verjaardag van onze dochter, we vertrekken om half zeven vanaf Schiphol. Als je zo vroeg vliegt is er eigenlijk geen enkele fraaie optie voor de overnachting, vanuit huis moet je om half drie al vertrekken, vanuit een hotel op Schiphol moet je om half vier vertrekken alles omdat je twee uur tevoren op Schiphol moet zijn, Het is waarvoor we gekozen hebben. Het grote voordeel is wel dat we om half negen al in Porto buiten staan, gepakt en wel. Er zijn nog de gebruikelijke 'schermutselingen' bij de auto-verhuur, want het lijkt de verhuurder een heel goed idee dat we een grotere auto nemen. Tja, veel tijd om na te denken is er niet want je wilt wel graag op pad. Kijkend naar het aantal koffers en rugzakken, besluiten we toch maar om de grotere, zuinigere diesel-auto te nemen. We delen de kosten wel door vier.
De reis naar het hotel verloopt prima, tot we bij het hotel komen, de hele straat is opgebroken, waar zetten we de auto neer. We vragen en krijgen een advies, en inderdaad, daar is nog precies één plaats voor ons 'blik'.
Porto is een stad met 200.000 inwoners, we zitten, zo blijkt, niet ver van het centrum van de stad en gaan te voet de stad in, gewapend met een stadsplattegrond van Porto. Het weer is prima, en al snel zweten we als otters, want we hebben onze NL kleding nog aan want waar laat je dat als je nog niet in je hotel terecht kunt.
Het aantal fraaie oude gebouwen in Porto is groot maar ook het aantal lege en verwaarloosde gebouwen en huizen is groot en daardoor ziet de stad er triest uit op veel plaatsen. We bezoeken de kerk Sint Ildefonsus, schitterend. We krijgen trek en kopen een broodje bij de bakker. Daar gaat plots een heel klein vrouwtje naast me staan en wijst haar kenissen op het lengteverschil. Ik zak door m'n knieën en ze krijgt een kleine knuffel. Verder lopend komen we het oude trammetje voorbij, zien een deel van de oude stadsmuur Muralha Fernandina. We lopen, net als vele andere toeristen over de Ponte Luis I (de brug van Lodewijk de Eerste). Aan de overkant liggen de typische Port bootjes die over rivier de Douro varen. Nog weer een straatje omhoog en we staan voor het Bisschoppelijk Paleis, ook heel bijzonder.
Het is inmiddels 'portugeese' lunchtijd en ook wij schuiven op een terrasje aan voor de eerste lunch in Portugal met het uitzicht op het Nationaal Theater. Na een ommetje door de belangrijkste winkelstraat, Santa Catharina - waar ook nog weer een leuk kerkje staat - komen we weer bij ons hotel en kunnen ons eindelijk installeren. 's Avonds eten we op de Campo 24 de Agosto bij een leuk restaurantje waar twee flinke meiden een goede maaltijd neerzetten, hamburger met frites.
Na deze dag weten we al dat er in Porto maar in geheel Portugal, meer bezienswaardigheden zijn dan je in een jaar kunt zien.

Woensdag, 17 april, Guimares en Bom Jesus de Monte. Naar Guimares is ongeveer 53 km en over de snelweg zijn we er snel. In het stadje vinden we in de Rua de Sante Antonio een kleine particuliere parkeergarage, diep onder de stad, zo diep dat de reisgenoten eerst uit willen stappen. We gaan eerst naar het Toerist Office waar we een goede plattegrond krijgen en wat tips voor de 'high-lights' In dezelfde straat zien we een leuk koffietentje Pastelaria Clarinha waar een Franse ober ons snel helpt en het heel fijn vindt dat we ook wat Frans spreken. Na de koffie gaan we op pad, we lopen eerst verkeerd maar daarna gaat 't prima en lopen we door leuke smalle straatjes met grappige winkeltjes en restaurantjes. Bij Igreja de Nosse Senhora da Oliveira, de kerk van O.L.V. gaan we natuurlijk even naar binnen. Kaarsje aansteken. Er is ook een schilderij van Paus Johannes Paulus die in een storm lijkt te staan. Voor mij verbeeld het de storm waarin de Katholieke Kerk voortdurend staat. Het is een korte wandeling naar het paleis van de Graven en onderweg komen we - alweer - langs een kerkje. Bij het paleis kopen we een combi-kaartje voor het paleis en het kasteel. Het paleis is van de graven van Braganza en we nemen voor alles ruim te tijd want het is echt zeer de moeite waard. Erg leuk is het dat in één van de kamers kasten staan die uit Holland komen, echt vakmanschap. Het kasteel is meer een Slot en valt een beetje tegen.
Terug naar het stadje want het is al lang lunchtijd geweest. Na enig zoeken vinden we een leuk tentje, Mumadona, waar precies nog één tafel vrij is. Het wordt de nu al bijna standaard lunch: hamburger met frites.
We halen de auto uit de garage en gaan naar Dom Jesus do Monte in Braga. Het weer is inmiddels wat regenachtig geworden, we gaan niet met de vele trappen naar boven maar met het kabeltreintje, ook wel een bijzondere belevenis. Boven op de berg staat een kathedraal, de Bom Jesus do Monte, die erg fraai is, ofschoon we er niet heel veel van zien omdat er driftig gerestaureerd wordt. Na een bezoek aan de 'onvermijdelijke' shop, halen we in een klein cafeetje een drankje. Als we naar beneden willen regent het, niet een klein beetje maar het komt met bakken uit de lucht. Voor ons dus geen gang over de mooie trappen maar opnieuw met het kabeltreintje, nu naar beneden. We besluiten om terug te keren naar het hotel in Porto, helaas geen Braga voor ons.

Donderdag 18 april. Via Aveiro naar Nogueiras. We verlaten ons hotel in Porto en gaan naar ons B&B in Nogueiras. Omdat we daar de hele dag over mogen doen, gaan we eerst naar het leuke en toeristische stadje Aveiro. Aveiro is een voormalige vissersplaats die ontdekt is door de toeristen. We hadden een parkeerplaats uitgezocht maar helaas die ligt op het terrein van de campus en dus zoeken we een andere. Deze ligt eigenlijk nog gunstiger want we zijn op korte afstand van het centrum, één voetgangersbrug, de Ponte dos Botiröes over en we zijn er. Onder ons varen de kleurrijke bootjes die nu geen vis of zeewier maar toeristen vervoeren. We lopen door een paar smalle straatjes en komen bij de overdekte oude vismarkt waar nu niet alleen vis maar ook talloze souveniers aangeboden worden. Verder het stadje door, even de kerk Igreja da Vera Cruz bekijken, dan op zoek naar een tentje voor de lunch, even de brug over de Canal Central en we lopen door een geheel nieuw en modern overdekt winkelcentrum, Forum Aveiro. Grappig. Weer een andere brug over de Canal Central en we zijn weer in de oude stad waar we een prima tentje vinden, Zig Zag. Een oude man komt bij ons staan, hij lijkt wat verward, en praat maar en praat maar, we verstaan er helaas niks van, ook weer jammer. Het eten is prima, de wc niet. We verlaten Aveiro en een uurtje later parkeren we voor de B&B.
De B&B wordt 'gerund' door een Nederlands echtpaar dat hier al negen jaar zit. Het ziet er geweldig mooi uit, met zorg verbouwd en er is een zwembad. 's Avonds is het erg gezellig en de bedden zijn prima.

Vrijdag 19 april, Coimbra. Op ons lijstje staat ook Coimbra en dat is hier niet ver vandaan. De rit is door de natuur en erg mooi. We parkeren aan de overkant van de rivier de Mondego, gaan de Pont de Santa Clara over en gaan snel naar het Toerist Office. Gewapend met een stadskaart gaan we de stad verkennen. De stad ligt als het ware tegen een berg geplakt en dat is een bijzonder aanzicht. Al snel lopen we in de belangrijkste winkelstraat Rue Ferriera Borges, die niet alleen leuk is vanwege de winkels maar ook vanwege het karakter van de panden. Al snel lopen we tegen een winkel aan die alleen maar sardines verkoopt. Doet een beetje denken aan Cristian Bjelland in Stavanger. We lopen de winkelstraat af en komen bij de kerk Igreja de Santa Cruz. Het is er echt druk met bezoekers van de kerk die ook echt mooi is van binnen. Daarna slenteren we door smalle straatjes naar boven, we komen niemand tegen maar ondanks de hele smalle straatjes staan er toch nog auto's. Coimbra is een universiteitsstad, dus worden de kleine huisjes voornamelijk bewoond door studenten maar anders zou je hier liever niet wonen, zo bedompt. Na wat zig-zaggen komen we bij de kathedraal van de Jezuïten de Sé Nova de Coimbra. We betalen de kleine entree en kunnen de hele kerk van achter tot voor bekijken. Wat is het toch een werk geweest om zoiets te bouwen met de middelen van toen helemaal een klein wonder.
Het is inmiddels ver voorbij de Hollandse lunchtijd en dus zoeken we een leuk tentje voor de lunch. Dat zoeken van een tentje voor de lunch is nog een heel gedoe, de eerste: op het terras is nog een tafeltje maar het is nat en koud, de ober belooft binnen een tafeltje te zoeken maar komt nooit meer terug, de tweede, "heeft u gereserveerd", u moet per persoon een pasje nemen, u moet per persoon minimaal voor vijf euro consumeren, de derde, mag ik de menukaart, weet u al wat u wilt bestellen, het klinkt als haast. Toch blijven we zitten want er komt een flinke bui aan. De lunch is - hoe kan t anders - hamburger met frites en gebakken ei en natuurlijk een drankje erbij.

Zaterdag 20 april, Cantanhede. Van onze gastheer en gastvrouw in de B&B krijgen we te horen dat er in Cantanhede een grote markt is. Daar hebben we wel zin in, we moeten toch ook - voor 't weekend - nog wat spullen hebben en de auto tank eens bijvullen. Cantanhede is maar 10 kilometer en eerst doen we een paar boodschappen bij de Lidl (ja ook hier is de Lidl). We lopen over de markt maar het is vooral kleding wat er verkocht wordt er staat één kraam die zaaigoed en plantgoed verkoopt, maar dat kunnen we helaas niet meenemen. Na ruim een uur hebben we de markt wel gezien, we vullen de tank en gaan terug naar de B&B. Het is zulk mooi weer geworden, voor het eerst in een paar dagen is het zonnig, warm en weinig wind. Bij de B&B genieten we de hele middag van zonnen, lezen, zwemmen en de rust in de schitterende natuur op het erf van de B&B.
's Avonds gaan we op advies van Wim (van de B&B) dineren in een nabij gelegen restaurant dat goed bekend staat. Wim heeft geheel gelijk gekregen, het is prima, goed verzorgd, nette bediening, persoonlijke aandacht en een nette prijs. Wim bedankt.

Zondag 21 april, Fatima en Tomar. We willen vandaag naar Fatima, de stad waar Maria in 1917 aan de drie kinderen Lucia,Jacinta en Franciso Maro verschenen is. Fatima is uitgegroeid tot een grote internationale bedevaartplaats die jaarlijks miljoenen bezoekers trekt. Er is vollop parkeer gelegenheid en als we geparkeerd staan horen we al het gezang van een kerkdienst in de verte. Op een enorm groot plein staan twee enorm grote kerken en ervoor is een podium waar de kerkdienst gehouden wordt. Het blijkt dat op dat moment de Paasdienst gehouden wordt en we vallen dus 'met de neus in de boter'. De indrukwekkende dienst, die bijgewoond wordt door enkele duizenden mensen, duurt tot half twaalf en daarna volgt er zelfs nog een korte processie over het plein. We gaan natuurlijk ook de grote kerk nog even binnen, hier kun je over de hoofden lopen zo druk is het. In de kerk liggen Jacinta en Francisco begraven die al jong overleden zijn.
We hebben zin in koffie en vlak bij de kerk zijn er vollop gelegenheden, echter de meesten zijn nog gesloten maar we hebben aan één genoeg en krijgen heerlijke koffie met een lekkere traktatie. Na de koffie volgt de onvermijdelijke gang langs de vele souveniers winkeltjes waar ook nog wat gekocht wordt.
We zoeken de auto op en gaan naar het nabij gelegen Tomar. Tomar is een eeuwenoude stad en vooral het Convent van Christus is de moeite waard. Echter we hebben over het hoofd gezien dat het vandaag wel Eerste Paasdag is en helaas het convent is geloten. Vanaf de heuvel waarop het convent staat heb je echter wel een mooi gezicht op de stad aan de rivier. We gaan naar de stad en parkeren aan de rivier. We nemen alle tijd voor een stadwandeling, onderwijl zoekend naar een leuk terras voor een drankje. Nadat we tevergeefs aan de oostkant van de rivier gezocht hadden, vonden we aan de stadskant een leuk klein terras waar een pilsje prima smaakt. We gaan de winkelstraat door waar natuurlijk alles gesloten is maar een ijsje dat lukt nog wel. Aan het eind van de winkelstraat is een fraai plein met fraaie gebouwen, gehuld in paarse kleden vanwege Pasen en de kerk Igreja de São João Baptista die gesloten is. We maken ons rondje door Tomar af en keren terug naar Nogueiras.
We willen een hapje eten in Tocha maar dat lukt niet erg. Het beoogde restaurant is er niet meer, het tweede blijkt een café, het derde is vandaag gesloten, de vierde heeft alleen opgewarmd eten en ook de vijfde is gesloten. We gaan nu naar Olhos da Fervença, waar we langs komen op weg naar de B&B. Het blijkt er prima eten, drie maal pizza en één maal hamburger met frites XL.

Maandag 22 april, Bossaco. We hebben in een beperkt aantal dagen veel van de rijke cultuur historie van Portugal kunnen zien en zelfs aanraken en beleven. Het zijn de paleizen, de kloosters, de kerken, de fraaie gebouwen en woningen, smalle straatjes en gezellige pleinen die we gezien hebben maar vandaag willen we de natuur in. Van een Duitse die bij ons in de B&B zit hebben we gehoord over een fraai bos/park nabij Luzo/Bussaco. Dat wordt het doel van vandaag. We zijn er snel en na het betalen van vijf euro - bedoeld voor het onderhoud van het park - staan we mooi geparkeerd. Het blijkt inderdaad een heel mooi park met een oud klooster en een paleis met schitterende tuin. Het paleis is van 1907 tot 1910 bewoond door de koning van Portugal, nu is het een deftig hotel.
We lopen eerst door de bijzonder fraai en speels aangelegde tuin voor het paleis, perken met buxes, pergola's met blauwe en witte regen, terrassen met fontijnen, vijvers met vissen, perken met hosta's en schoenlappers. Steeds blijft dat paleis op de achtergrond de aandacht trekken, de hoge kantelen, de grappige hoektorentjes, de eindeloze gallerijën, de rijk versierde boogjes en veranda's.
Na wat info opgevraagd te hebben gaan we eerst maar eens een kopje koffie halen bij een klein cafeetje op het terrein. De twee meisjes achter de bar zijn er maar druk mee in deze bouwkeet (die het feitelijk is). We hebben hier even tijd om de routes door het bos en heuvelachtige gebied te verkennen. We komen uit op de Via Sacra, een route die de lijdensweg uitbeeld van Jezus op weg naar de Calvarie berg. Langs deze route staan kleine huisjes met daarin terra cotta beelden die een 'statie' uitbeelden. De route voert naar de Cruz Alta, het hoogste punt waar een groot kruis staat. We nemen voor alle zekerheid een paraplui mee want het weer ziet er soms dreigend uit. De paden zijn onverhard en vaak lopen er boomwortels doorheen en moeten we bukken voor overhangende takken. Dan blijkt ook dat de 'statie' huisjes vaak beschadigd zijn door vallende takken of zelfs bomen. Daardoor zijn een flink aantal van de terra cotta beelden beschadigd, erg jammer want het herstel is lastig. Gelukkig wordt de restauratie nu ondersteund door Unesco en de EU. Het blijkt toch nog een pittige wandeling naar de top, talloze slingerpaadjes door, soms zoeken naar het juiste pad als er even geen bordje staat. We komen langs zo'n tien huisjes met afbeeldingen van de lijdensweg van Jezus maar de meeste van de huisjes zijn toch ernstig beschadigd of verwaarloosd. Uiteindelijk bereiken we de Cruz Alta met een schitterend uitzicht over het terrein, het park en het klooster en paleis. Zo te zien is hier ook een soort kluizenaarswoning met een piepklein kamertje, een haardje, een oven, een waterput maar ook een plee.

Dinsdag 23 april, Figueira da Foz. Vandaag is onze laatste dag in Nogueiras en nog steeds hebben we de zee niet gezien, schande. Maar ja het is ook nooit echt 'zee-weer' geweest. We stippelen een route uit en zien wel wat het wordt. De eerste bestemming is Montemor-o-Velho. Dit blijkt een oude vesting te zijn uit de 16e eeuw waar Portugeese koningen gewoond hebben. Opvallend is de grote poort, een burcht met toren (een Donjon) en een kerkje. Binnen de muren is het terrein best groot en er zouden dus meerdere 'onderkomens' hebben kunnen staan voor soldaten, handwerkmensen, bedienden en handelaren. Het geheel is gebouwd op een heuvel op korte afstand van de rivier de Mondego. Dat het een belangrijke toeristische trekpleister is blijkt wel uit het feit dat er vanaf de weg beneden zelfs een grote roltrap is gemaakt om de bezoeker naar boven te brengen. We maken nog iets bijzonders mee, als we aankomen lopen zien we een soort dieren ambulance die een heel kleine uil ophaalt, waarschijnlijk omdat deze uit een nest gevallen is.
We vervolgen onze route en komen door het dorpje Maiorca het blijkt zo klein te zijn dat we alle straten in minder dan 5 minuten doorkruisd hebben.
De volgende stop in Figueira da Foz een grote stad aan de zee waar de rivier de Mondego in de Atlantische oceaan stroomt. Inderdaad blijkt Figueira een flinke industriestad die ook nog de kenmerken heeft van het kleine vissersdorpje dat het ooit geweest is. We parkeren op een enorm parkeerterrein dicht bij het strand waar ook een camper parkeerterrein is. We gaan direct de stad in en staan direct tegenover een enorm fort dat de stad moest beschermen tegen aanvallen vanuit zee. Amper een paar straatjes verder zien we een leuk koffietentje, Pastelaria Império en dus, we kijken op de klok en het wordt een drankje en een broodje.
Na de lunch maken we een rondwandeling door de stad maar erg bijzonder wordt 't nergens, behalve misschien dat ene oude kerkje Igreja Matriz de São Julião. We komen door een overdekte markt die grotendeels 'gedaan' is, er zijn alleen nog wat kleding 'winkeltjes' open. We gaan richting het strand en de pier die bijna een halve kilometer de zee in loopt. Het waait enorm en er dreigt regen. Even later is de dreiging bewaarheid en we spoeden ons terug naar de auto.
De route voert verder door de duinen langs de kust naar het dorpje Praia de Quiaios, de route die we eigenlijk willen is helaas afgesloten wegens bos-werkzaamheden. In 2017 hebben in dit gebied enorme bosbranden gewoed en ze zijn nog steeds bezig met de opruim- werkzaamheden. Na wat vreemde bochten, smalle straatje, nog kleinere dorpjes komen we aan in Praia de Quiaios. Parkeren is geen probleem. Het dorp is op dit moment een soort spookstad, alle luiken voor ramen en deuren van bijna alle huizen en appartementen zijn gesloten. Er loopt niemand op straat, er loopt niemand op het strand, echt een bizar tafereel. We vinden dan toch nog een klein cafeetje waar we een drankje nemen en daarna onze route vervolgen naar Praia da Tocha.
In Praia da Tocha is het al net zo uitgestorven als in Praia de Quiaios. Ook het strand is helemaal leeg, maar dat is ook niet zo gek met dit weer, storm, regen, kou, wie wil er met dit weer op een strand vertoeven. We gaan op zoek naar een restaurantje, de eerste: ik ga zo sluiten, de tweede: gaat pas over een uur open, de derde: ziet er goed uit: Avenida in Praia da Tocha. Het ziet er wel een beetje uit als een nette kantine maar het eten is goed en we gaan voldaan weer naar ons B&B.
We sluiten de avond gezellig af met onze gastheer en gastvrouw en pakken onze koffers voor de reis naar Sintra.

Woensdag 24 april, Via Nazaré en Alcobaca naar Sintra. Naar Sintra is zo'n 240 kilometer en dus hebben we alle tijd om onderweg nog een stad/bezienswaardigheid aan te doen. We kiezen voor Nazaré en Alcobaca die dicht bij elkaar liggen, Nazaré is een vissersplaats aan zee en heeft een mooi breed strand.We parkeren de auto op een braak liggend terrein en al na 100 meter zien we een leuke Pastelaria Queque de Cenoura, dus koffie met gebak. Vanaf de boulevard zien we boven op een rotspunt een oud fort staan, de weg erheen wordt gemakkelijk gemaakt door een kabeltreintje maar vandaag slaan we dat over. We kiezen voor de oude binnenstad met straatjes die nog geen twee meter breed zijn. Dat betekent wel dat alles éénrichting verkeer is en alleen bestemmingsverkeer toegestaan is, parkeren kun je eigenlijk nergens in deze smalle straatjes zonder alles en iedereen te blokkeren. Waar het van komt is ons natuurlijk niet bekend maar het aantal leegstaande panden, zowel woningen als winkels is enorm, wat wel in gebruik is ziet er - over het algemeen - heel netjes uit. Het is echt jammer want het verstoort - vinden wij - toch de uitstraling van deze stad.
Terug naar de boulevard, het waait hard maar de zon schijnt en op het strand worden tribunes opgebouwd, zo te zien voor het beachvolleybal dat ongetwijfeld deze zomer weer gespeeld zal worden.
We gaan terug naar de auto en gaan naar Alcobaco, een stad zo'n 10 kilometer vanaf de kust. In Alcobaca hebben we wat problemen om de weg te vinden naar een parkeerplaats maar gelukkig zien we net een klein pleintje waar we kunnen staan, nog gratis ook. De belangrijkste bezienswaardigheid is het klooster. We hebben een mooie wandelroute over en langs een beekje - dat dwars door de stad loopt. Een paar keer linksaf en een paar keer rechtsaf en we staan voor het klooster. We betalen graag de entree want het ziet er echt overweldigend uit. Het ziet er niet alleen overweldigend uit, dat is het ook. Wat een groot klooster, wat een grote gallerijen, wat een geweldige accoustiek, ook de kerk is bijzonder. Hier ligt Ines de Castro die door koning Alphons is vermoord omdat zijn zoon Pedro met haar wilde trouwen, wat een drama.
Na ons bezoek aan het klooster gaan we naar een eenvoudig restaurant want we willen nu wel wat eten. We vinden er een tegenover het klooster, we aarzelen even, het lijkt wel een bakker, toch maar even checken, ja hoor je kunt pizza bestellen, hamburger enz. Dus we gaan naar binnen en eten, erg lekker.
We gaan naar Sintra, het is nog ruim 140 kilometer maar het is voornamelijk auto-snelweg. Alleen het laatste stuk door Sintra en Colares is bochtje na bochtje. Er is nog één parkeerplaats, dus precies genoeg. Het hotel is - deze keer - inclusief ontbijt, er is een zwembad en een receptie met een vriendelijke mevrouw.

Donderdag 25 april, Sintra. Vandaag willen we niet ver rijden, dus is Sintra de bestemming. Het is lastig rijden in Sintra want heel veel wegen zijn éénrichting verkeer, ofschoon het paleis van Pena de bestemming is, komen we uit bij onze tweede bestemming, het park en paleis van Montserrate want we mogen op deze weg plots niet verder, het is éénrichting verkeer van de andere kant geworden. We kopen een combi-kaartje voor Montserrate en voor Pena. We zijn er niet treurig onder dat we hier eerst terecht zijn gekomen want het is lekker rustig en de tuinen zijn echt fantastisch, ruim een uur wandelen we door deze tuinen die ooit ontworpen zijn om planten uit de hele wereld te laten zien. Er is een Indiase tuin, een Mexicaanse tuin, een Japanse tuin, een rozentuin en nog talloze andere hoekjes met uitheemse planten en bomen. Het huidige paleis is door Francis Cook, een Engelsman gebouwd in 1863, helaas kon hij in de crisisjaren het paleis niet meer onderhouden en werd het eigendom van de Portugeese staat. We gaan voor een kopje koffie naar een klein restaurant op het terrein en daarna gaan we het paleis bekijken. Het heeft iets moois maar toch lijkt het niet echt om in te wonen ofschoon er zelfs centrale verwarming was en een ligbad met warm water. Gezwommen werd er in de grote vijvers in de tuin.
We gaan naar het Pena Paleis. Dat is nog wel even een opgave want we moeten eerst dezelfde weg weer terug, dan helemaal door Sintra heen om aan de andere kant te komen, dan in een eindeloze reis éénrichting naar boven naar het Pena Paleis. We vragen ons af, waar kunnen we straks de auto kwijt in deze chaos. Als we nog 400 meter moeten naar de eerste ingang van het Pena Paleis, is er plotseling een auto die weg gaat. We wachten en wachten en dan, als ie weg rijdt, schieten wij in dat gaatje, hè hè hè. De rij achter ons blijft al maar rijden, er komt geen eind aan.
We gaan door de ingang bij de vijvers en ja hoor, dan kom je uit bij de vijvers. Weer schitterende tuinen, het is hier wel heuvelachtiger dan bij Monteserrate dus de kuiten gaan nu wel opspelen. Plots worden we aangesproken in het Nederlands, de meneer vertelt ons dat de wachttijd bij het Pena Paleis ruim twee uur is. Dat is geen leuk nieuws. We kiezen er daarom voor een wandeling door het park te maken. We komen onbedoeld op de route naar het "Hoge Kruis", een kruis dat op het hoogste punt van de Sintra-berg staat. Het is nog een hele klim en niet iedereen kan dat volhouden. Toch lukt het om een foto te maken. Een enkeling meent dat hij het alleenrecht heeft om voor het kruis te staan maar ik maak 'm duidelijk dat er per bezoeker een beperkte tijd is voor foto's.
Na de foto-shoot gaan we weer 'naar beneden' en zoeken het restaurant op, tijd voor een stevige lunch. Het is ook in het restaurant redelijk druk maar na 15 minuten hebben we dan toch soep en soort aardappelpuree met andijvie. Al met al blijkt de rij voor het Pena Paleis verkort tot 20 minuten en dus gaan ook wij in de rij.
Het paleis is echt schitterend en dat mag ook wel want het is echt een koninklijk paleis geweest. We volgen de aangegeven route en dat is maar goed ook want er is zoveel te zien. Na bijna drie kwartier staan we weer buiten. Het was echt de moeite waard geweest (helaas mochten er geen foto's gemaakt worden).
We gaan terug naar Sintra, ook dat is nog wel even een klusje want het is nog steeds druk druk druk. We zetten een P in de TomT en die vinden we vlot maar ja, dat is bij het station en dat is niet in het centrum. We zetten een andere P in de TomT maar ook die brengt ons niet in het centrum. We zetten weer een P in TomT maar ook die is niet echt in het centrum. Noem het geluk of geluk maar we komen langs een klein parkeerterrein waar zo'n tien auto's passen, wel betalen maar dat hebben we er wel voor over. We gaan 't centrum in en vinden al snel een Pizza Hut restaurant. We hebben een lange dag gehad, veel trek, dus het wordt Pizza Hut. Het bestellen gaat erg moeilijk, een jongeman, het is zijn eerste werkdag kan niet omgaan met het bestelsysteem. Uiteindelijk krijgen we dan toch nog onze bestelling en het smaakte goed. We gaan terug naar het hotel, het was een drukke maar mooie dag.

Vrijdag 26 april, Lissabon. Vandaag staat Lissabon op ons lijstje en we gaan dat aftikken. De mevrouw van de receptie had de aanbeveling gedaan met de bus en de trein naar Lissabon te gaan. We gaan toch met de auto naar het treinstation, ook omdat we gisteren gezien hebben dat er een heel groot - gratis - parkeerterrein is. We kopen treinkaartjes en stappen in de eerste trein naar Lissabon, fout fout fout maar daar komen we later pas achter. We hebben de trein naar Orient maar moeten de trein hebben naar Rossio. Dus als we er achter komen, uitstappen, vragen, twee stations terug, perons wisselen, weer in de trein en dan eindelijk Lissabon Rossio. Het weer is prachtig en dus - ja altijd hetzelfde ritueel - koffie met een Nata en daarna Toerist Office. We stappen in de Yellow Bus en maken een grote rondrit door Lissabon. Op de route zien we echt talloze schitterende gebouwen, kerken en prachtige parken zoals het Park van Eduard de 7e. We stappen uit bij de wijk Belem en staan gelijk voor het Mosteiro dos Jerónimos. Natuurlijk gaan we naar binnen, het is best wel indrukwekkend, zo'n enorme kerk,opnieuw ongelooflijk dat men dat in de 16e eeuw kon bouwen, ook al deed men er een halve eeuw over voor 't gereed was. We besluiten het klooster niet ook te bezoeken, eergisteren nog in Alcobaca een heel mooi klooster gezien, dus we passen.
Eén maal buiten hebben we wel zin een een hapje en dat kan op korte afstand in het restaurant Pastelaria Planetário, dat bij het planetarium hoort. Het duurt wel even om langs het buffet te schuifelen, helaas is ongeveer de helft van het assortiment broodjes op, dat is pech.
We wandelen nu richting de rivier langs een enorme fontijn, die helaas 'middagrust' houdt (ook weer jammer). Aan de oever van de rivier staat het Padrão dos Descobrimentos, het monument voor de ontdekkings reizigers, schitterend. Je kunt er ook in maar er staat een lange rij en we zijn allergisch voor rijen geworden in Sintra. Het is gezellig druk langs de oever van de rivier de Rio Tejo oftwel De Taag. Mensen wandelen, mensen fietsen, mensen gaan op Segway's, mensen eten een ijsje, mensen drinken? een vers fruit sapje heerlijk iedereen geniet. Ook staat er nog een monument als eerbetoon aan de vroege luchtvaartpionier Sacadura Cabral die in 1922 als eerste van Lissabon naar Brazilië vloog, in 1924 is hij met zijn vliegtuig in dichte mist verdwenen bij de oversteek naar Engeland. We wandelen verder en willen rechtstreeks naar de Toren van Belem maar dat kan niet want er ligt een bootjes haven tussen. De ietwat potsierlijke Toren van Belem is iets meer dan een verdedigingswerk dat uit de 16e eeuw stamt, het is ook een eerbetoon aan de ontdekkings-reiziger, m.n. Vasco da Gama. Grappig is dat de toren toen in het midden van de rivier lag maar door een wijziging van de loop van de rivier is ie nu 'afgemeerd'. Ook hier staan weer talloze mensen in de rij om dit uniek monument te bekijken.
We halen een ijsje en gaan terug naar de Yellow Bus en vervolgen onze rondrit. Het laatste deel is niet zo interessant, wel zien we onderweg een grappige markt en komen we de typische trammetjes van Lissabon tegen. We stappen uit en gaan door de fraaie en drukke winkelstraten naar Rossio. Ondanks alle verlokkingen in de talloze winkel slagen we er in de 'schade' te beperken tot een ijsje. Op Rossio zoeken we hetzelfde 'tentje' weer op van vanmorgen Pastéis de Nata voor lekker een kopje thee.
Met de trein terug naar Sintra en op zoek naar een restaurantje voor een lekkere maaltijd na deze inspannende dag. In Colares is een klein restaurant en dus gaan we daar aan. Het blijkt een soort afhaal restaurant maar het is niet onaardig 'aangekleed'. We mogen voor één prijs een drankje uitzoeken, een voorafje, een hoofdschotel en een toetje. En - wat denk je - het is prima. We gaan voldaan naar ons hotel het was een lange dag. Welterusten.

Zaterdag 27 april, Cascais. Het is mooi weer en we willen rust, rust, rust en dus gaan we 's morgens aan het zwembad liggen in de zon en uit de wind. 's Middag gaan we op pad. We gaan naar Cascais, vanaf ons hotel gaat een openbare bus naar Cascais maar we willen iets meer zien dan alleen Cascais. De rit voert ons deels door duinen, zelfs over een lage bergketen, langs de mooiste natuur van Portugal en die willen we graag beleven. Onze eerste stop is niet ver we hadden het ook kunnen lopen - bij mooi weer dan. Het is het strand 'om de hoek', we kunnen royaal parkeren want er zijn maar weinig auto's en dus weinig mensen op het strand, niet zo verwonderlijk, want ofschoon de zon schijnt, waait het ook hier zo hard en is de wind zo koud dat je alleen in de luwte kunt genieten van zon, zee en strand. Opmerkelijk is dat aan het strand, of beter op het strand een enorm hotel staat met de voeten in de zee. Het heeft ook een heel groot, bijna decadent, zwembad. Op zich niet onverstandig want het aantal mensen dat jaarlijks hier in zee verdrinkt of vermist raakt is groot. Het is wel de Atlantische Oceaan waar we naar kijken.
We gaan verder - we hebben zomaar op de TomT een strandje geprikt - dus we zien wel waar we uitkomen. Het is - zoals verwacht - een mooie route door de natuur, bos, struiken, zon al is niet iedereen even blij met de haarspeldbochten en de stijle afgronden. Plots wordt het drukker, er rijden zelfs touring-cars, voor ons, achter ons en ons tegemoet. Vreemd, wat is hier dat zo bijzonder is? Dan plots een klein - tja, wat is het een dorpje, nee, kleiner, een vuurtoren, een restaurantje en een souvenir-shop. We zijn aan gekomen op Coba da Roca, de meest westelijke punt van het vaste land van Europa. Net als alle mensen die hier komen maken we een rondje over het platgetreden gras, langs het monument - dat we niet kunnen lezen - en eindigen bij de souvenir-shop.
Het wordt tijd om naar Cascais te gaan. Onderweg doen we nog een paar boodschappen, altijd handig als er wat cola of spa en fruit bij de hand is.
Een parkeerplaats wordt in Cascais snel gevonden en ook even vastgelegd in TomT. Het weer is nog steeds zonnig maar fris. We maken een wandeling langs de een oud fort, de jachthaven, nemen een ijsje, gaan naar het strandje Praia dos Pescadores. Er wordt druk beachvolleybal gespeeld en kinderen spelen in het zand en met water, zoals kinderen dat gewoonlijk doen. We lopen door het stadje en komen langs een markt, hier wordt vanalles verkocht, groente, fruit maar ook kleding en sierraden. Er staat ook een draaimolen voor de kinderen en zo doet het een beetje denken aan de boulevard in Cannes. Een beetje decadent, een beetje gewoon en veel gezelligheid.
We nemen een drankje op een terras bij een tentje dat 's avonds een kroeg blijkt te zijn, gezien het aantal biertappen en kratten en de toestand van het toilet. We gaan terug naar de auto en onderweg besluiten we in Colomares bij Restaurante d´A Várzea te gaan eten. Het is niet direct een succes, er wordt heel luidruchtig met tafels geschoven, het is oorverdovend. Na de eerste boosheid maken we een praatje met de baas: "We komen hier om gezellig te eten" en dat was genoeg ofschoon we nooit zullen weten of ze nu ophielden omdat ze klaar waren of vanwege onze opmerking.

Zondag 28 april, Via Batalha naar Porto. Vandaag de grote reis terug naar Porto. Onderweg even een pauze in Batalha, met koffie en een bezoekje aan de kerk. Verder is er in Batalha niet veel te doen of te zien.

Maandag 29 april, Braga. Vorige week hebben we Braga gemist vanwege de regen. Dus hebben we vandaag een tweede kans en het weer is optimaal voor een bezoek aan deze zeer oude stad in Portugal. Braga werd gesticht in de tijd van keizer Augustus. We willen een mooie stadswandeling door Braga maken aan de hand van de kaart die we op Bom Jesus do Monte gevonden hebben. Natuurlijk is er eerst tijd voor een kopje koffie, meestal drie cappucino en een café americano oftewel een dubbele esspresso. Op een steenworp afstand staat een leuk kerkje Igreja Dos Terceiros, toch even kijken. Een vriendelijk meneer legt ons uitgebreid uit welke route we zouden kunnen nemen langs de mooiste plekken in Braga. en zo geschiede.
We lopen de Rua do Souto af en zien links en rechts echt prachtige gebouwen en woningen. Braga is geen arme stad (geweest). Dan rechtsaf heeft de meneer gezegd, daar is de oudste waterbron van Braga, nog uit de romeinse tijd. Helaas is deze niet toegankelijk dus verder, naar het Raio Palace, het koninklijk paleis, dat is aan het eind van dit straatje. Het is bijzonder maar ook weer niet, geen fraaie tuinen of lange laan, hoge bomen, uitheemse planten, niks, gewoon een fraai pand, bekleed met mooie blauwe tegeltjes, typisch Portugees.
Verder op de geduide route en al snel staan we op een groot plein met monument (obelisk) met aan de linkerkant een enorm paleis, het blijkt een kerk te zijn: Igreja de São Marcos en recht vooruit nog een kerk: Irmandade de Santa Cruz. Het is echter net middag-sluiting en we zien nog een enkele toerist naar buiten komen maar we mogen er niet meer in, helaas. Het is nu wel duidelijk dat Portugal een zeer katholiek land is waar bijna ieder burger zijn eigen kerk heeft.
De middag vordert en we krijgen trek, het is 'onze' lunchtijd. Een paar straten door en we staan voor de kathedraal, we kiezen echter voor een souvenir winkel en er worden een paar leuke kleine dingen gekocht, de verkopers zijn ons weer dankbaar. Nog een straat lopen en daar is een leuke Pastelaria Tíbias de Braga vlak bij de Arco da Porta Nova. Ofschoon het wel aan een wat drukke straat is, zitten we er prima en ook de lunch is uitstekend, we kunnen er weer even tegenaan. We lopen door de "Nieuwe Poort" en komen zo in een belangrijke winkelstraat van Barga. Zo slenteren we, bijna verdwaald, naar de tuinen van Sante Barbara, deze tuinen zijn nu openbaar maar horen eigenlijk bij het bisschoppelijk paleis. De tuinen zijn werkelijk schitterend, zo mooi aangelegd met zulke mooie kleuren en ook heel goed onderhouden. Het is een weldaad om hier te zijn maar de zon knalt inmiddels op ons hoofd en we kunnen alleen nog in de schaduw om niet te verbranden. Al met al kunnen we vaststellen dat Braga echt een hele mooie stad is, na Lissabon staat Barga op de tweede plaats met stip.
We gaan terug naar ons hotel in Porto, vanavond een afsluitend diner van onze reis door Portugal. We kiezen opnieuw voor het restaurantje aan de overkant van het hotel: Restaurante Triunfante 2. Het is er best gezellig, er lopen nog een paar Australiërs binnen en we eten wederom lekker.

Dinsdag 30 april, Naar huis. Terug naar het vliegveld, auto inleveren bij SIXT. Ja hoor, we hebben een verzekering met een eigen risico, dus de bouwlamp wordt uit de garage gehaald, zoeken, zoeken, en ja hoor een krasje op de velg, zo dik als een haar maar ja wel een krasje. Dus hoe je het ook doet, je wordt altijd genaaid. De vliegreis verloopt voorspoedig en om twaalf uur zitten we in de auto. Het was een mooie reis naar een Portugal dat we nog niet kenden maar zoveel te bieden heeft op het gebied van cultuur en natuur dat we zeker nog eens gaan.

Terug naar Portugal reis

Terug naar Gerritsma-site